Samatan

Reisverslag Samatan 25 aug -01 sept 2012  

---

·  Dag 1: 25/08

Reizen met kids, altijd een uitdaging! Maar met de onze.... No problemo! Onze kijkbuisverslaafde gaat al zijn films af, doet af en toe een tukkie (hét signaal om de stekker uit te trekken van al die lawijtmakers) en haalt zijn energie uit de nodige suikerwaren, die hem af en toe worden toegegooid. Laat hem ook af en toe eens crossen en alles is dik en ordre...

Mini doet waar hij goed in is: dodookes doen, speelt schoon en laat op tijd en stond eens horen dat em honger heeft. En mits het kakincident liep alles gesmeerd (letterlijk én figuurlijk)

Voordeel van nu op reis gaan, is dat het dus massa's kalm op de baan is. Dus op een vlotte 11u en een half was dat hier geklonken. Mijn eeuwig respect ook voor de chauffeur die netjes zijn snelheid in de gaten hield en ons als een echte gentleman vlotjes tot hier heeft gebracht.

"en het weer?" hoor ik u denken. Welnu, grijs, nat en frisjes. Maar we voelen ons niet bekocht. De deal met de weergoden is dat ze vandaag eens zottekes mogen doen, maar vanaf morgen is 't weer serious business. Ik wens te bakken en te braden...

De dame van het huisje wacht ons al vrolijk op. Één van de eerste dingen die ze zegt, is dat men u hier niet hoort gillen.... Echt geruststellend hier in het hol van Pluto, wetende dat ik de eerste 2 dagen en zeker nachten hier nie al te wreed op mijn gemak ben omdat het hier zo stil is! Ik ben nu eenmaal een stadsmens, stilte is mijn biotoop nie. En je weet maar nooit dat dit een huis is waar je toekomt, maar nooit weggaat omdat een bloeddorstige sekte je in een geheim hoekske opwacht om je ritueel te offeren... Maar goed, ik weid te ver uit...

Het huis is prachtig, mooi zwembad, volledige buitenkeuken en nen hof om u tegen te zeggen. Als ik gewoon ben aan de stilte (en de meeglurende sekte), zal dit zaaaaaalig zijn!

Ze spreken hier trouwens een maf accent, of zoals de husband zegt:" het Gents van het Frans"

Snel wat boodschappen doen, luie wijvenspaghetti maken en dan slapen. Stankewanke proberen overtuigen om te slapen in de minder creepy kamer en hopen dat hij niet te veel wakker wordt.... Slaap ze!

·  Dag 2: 26/08

5u40: daar is em! Stanke klaar wakker en niet te overtuigen om in zijn kamer te blijven. Ook mini wordt wakker en zo nemen we een start nog voor de kiekens. Gelukkig mag ik nog een beetje tukken, hoewel papa het zeker ook verdient.

En zoals afgesproken, daar is de zon! Afgewisseld met een idyllisch wolkje, beter kan niet. Hou ons nu maar eens uit het zwembad! En zo gezegd, zo gedaan. Als je kinderen hebt, kan je minstens eenmaal per jaar kwalitatief je longinhoud testen. Na het opblazen van alle bandjes, ballen, bootjes enz kan je voor jezelf de evaluatie maken of die longen nog goed zijn of niet. En je krijgt er, gratis en voor niets, een kaakkramp bij. Vol goeie moed duiken de mannen het water in. Mini en ik wachten af. Want laat er een ding duidelijk wezen: moeder houdt niet van de korte pijn. Ik heb tijd nodig aangezien zwembadwater nooit van mijn temperatuur blijkt te zijn! Maar eenmaal vertrokken, heerlijk!

Als dutjestijd aanbreekt, kan ik beginnen aan mijn masterplan: zoals een salamanderke alle warmte absorberen en genoeg vitamine D opdoen. Ge hebt nu eenmaal vitaminekes nodig. En op de achtergrond stilte zoudt ge denken, neenee, Piet Piraat omdat kleine piraten nu eenmaal hun dagelijkse fix studio 100 dienen te hebben (dank u Gert en Hans).

Heb ik trouwens al verteld wat voor 'n grote biesten hier zitten? Aumijgot! Serieus, wa een joekels van sprinkhanen (waarvan eentje mij dankbaar mag zijn voor het redden van de verdrinkingsdood - idem trouwens voor de salamander - dju ik was een goede scout gisteren) en wespen. Gelukkig van die laatste nog geen in levende lijve gezien!

Hier in ons luilekkerland bestaat de dag uit zwemmen, luieren, eten en drinken. Nee, geen toeristische bezoekjes. Wij hangen enkel de toerist uit in de plaatselijke Carrefour.

Hoogtepunt is toch Stanke, die Elton Johngewijs in zijn roze boot zit (blauwe duikbril, gestreept zwempak en groene bandjes). Het heeft iets.

's Avonds kan je hier genieten van een mooie sterrenhemel (als de maan weg is, schat) en een glaasje wijn. Gezien ik een kenner ben, is deze steeds top! Ik heb namelijk een waterdichte methode, geleerd van de meester. Huh? Wel, als mijn echtgenoot een film dient te kiezen, neemt hij geheid ene met een sticker "aanrader" ofzo. Dus nu kijk ik naar wijn met zo'n stickerke of etiketje. En net zoals met de films, kom je soms eens bedrogen uit... Nu hebben we best wel chance, dus santé!

·  Dag 3: 27/08

Hast'n, vannacht ver een hartverlamming gehad! Ik schiet wakker na een harde, doch raar klinkende boenk, waarbij ik dacht dat ene van die sekte met zijn lompe botten uit zijn schuilplaats gestuikt was. Gezien mijn ridder op het witte paard slaapt als Doornroosje en er geen tijd is om hem wakker te toezen, ga ik alleen de duisternis in. Blijkt het dat Stanke zijn babyfoon omver heeft gestampt en midden in het deurgat ligt te slapen, als een katje in een dekentje gewikkeld. De boenk bleek de ontmoeting van zijn beentjes met de deur te zijn.

Voor ge denkt " wat ligt da manneke daar te doen?" Hij ligt op een matras op de grond, net omdat hij uit bed neigt te stuiken.

Deze morgen was er al weer vroeg leven in de barak, maar maxi wou nog wa dodo doen met papa en mini heeft zich uiteindelijk dicht bij mama genesteld. Score! Toch tot 8u30 kunnen slapen.

Staalblauwe hemel: check! Zon: check! Lichte bries: check!

Dankzij de rijkelijk met muziek gevulde iPad hebben we uren zingplezier en is het hier iets minder stil.

Mijn volgend masterplan is testen hoe lang een Blackberry drijft :D

We blijven van het zwembad genieten en Stanneman durft elke dag meer. Mr O is echter de koukleum van dienst en vindt koud water aan zijn kontje not done.

's Avonds steekt er een felle wind op, waarvan je weet dat het uiteindelijk wel tot een onweerke zal leiden. Snel even de boel langs de kant en bleek dat Stanke z'n opblaasbal ribbedebie is. Vermoedelijk zit die al ver in Toulouse als ik het moet inschatten....

Puss in boots is best te pruimen als je hem in't Engels ziet en geen dertig keer dezelfde scène.

·  Dag 4: 28/08

Het slaapritme zit erin en mini slaapt al ver uit zichzelf tot 8u30, al moet je de krijspartij van gisteren tot 22u wel in rekening brengen.

Het was een rustige nacht, ware het niet dat die verduivelde alarmen van Zeebrugge ons tot in Samatan weten te vinden. Drommels!

Ook het passerende onweer vannacht was zo storend niet.

Vandaag was zo'n dag die gewoon voorbij gaat, geen bijzonderheden. Boodschappen doen, het weer een beetje afwachten, hoewel dit laatste ons zeker weer niet heeft teleurgesteld. Misschien gaan we straks eens voor een midnight dip.

Waar ik het wel even over wil hebben, zijn geuren en associaties en dan meer bepaald vakantiegeuren. Iedereen kent wel, het voor de hand liggende "versgebakken brood van bij de wakkere bakker", maar neen, ik heb het over geurcombinaties die je specifiek doen wegdromen naar die heerlijk vakantie. Voor mij is dat een lavendelstruik, badend in zonlicht, aan een bedje van kiezels. De muffe, doch kruidige (vooral van de potpourri) van een vakantiehuisje. Neem daarbij nog eens zo'n lauwe landwind en daar heb je het: instant vakantiegevoel. En om het helemaal af te maken het geluid van krekels en overvliegende zwaluwen.... Ow ja!

·  Dag 5: 29/08

Er zijn zo van die dagen dat er niks gebeurt en het leven rustig verder kabbelt. Dit is er één van...

·  Dag 6: 30/08

Weergoden, ik ben teleurgesteld in jullie. Voor grijs, koud en nat weer, ga ik wel naar België. Daar wordt zo'n weer wel vaker gratis en voor niks geleverd. *zucht*

Maar bon, ge moet de blutsen tegen de builen slaan en er het beste van maken. Dus gingen we op uitstap naar Toulouse. Gelijk da wij echte toeristen zijn, gaan we het liefst compleet onvoorbereid, wat vaak resulteert in het feit dat we binnen de 2 uur weer in den auto zitten, omdat we begot nie weten wat gedaan. Nu zou niet veel beter zijn, echter nu was de regen de spelbreker. Maar één tip, wie eens in ware MacGyver-stijl wil parkeren: 1 adres: parking Victor Hugo. Nie te stuiken, moatjes. Zelfs de schrijver zelve zou gillend weglopen.

Op de terugweg viel mij een ding op: de zonnebloemen. Of wat daar van overblijft. Zo staan ze er desolaat bij in dit grauwe weer, terwijl ze een maand geleden nog met hun prachtige gele blaadjes stonden te schitteren in de zon. Nu staan ze rij na rij achter elkaar, het hoofd vroom gebogen, alsof ze treuren voor hun gesneuvelde kameraden. Als soldaten klaar voor de ultieme strijd met de oogstmachine, een strijd die ze niet levend zullen verlaten. En al wat ons dan rest is een troosteloos veld met onthoofde stengels, ooit prachtige, gele bloemen die in die zomer de zon aanbaden...

·  Dag 7: 31/08

Aan alle mooie liedjes komt een eind, zo ook aan deze reis. Hoewel minder voorspeld, werd het toch een mooie dag. Afscheid nemen van het zwembad, nog eens een tripje naar de supermarkt voor lekkers voor het thuisfront en een toerke in Samatan. Een mooi einde aan de dag. En wat onthoudt Stanke van de reis? De speeltuin, waar hij met moeite alleen van de glijbaan durfde. Op het einde echter wel en hij wenst duidelijk zijn persoonlijke overwinning als hoogtepunt van de reis te duiden.

Morgenvroeg zetten we de terugreis aan. En ik hou mijn hart al vast, want de kids kennen hun te duchten vijand: lange uren in de auto. Gelukkig hebben we al verantwoordelijke ouders genoeg snoepgoed mee om junior kalm te houden, en mini, die zal moeten uitrusten van zijn eerste zomervakantie...

Epiloog:

Die grote biesten hebben we moeten trotseren: wespen waar ge ver een zadelke op kunt leggen en mini een ritje laten doen. Ook die spin die ongeoorloofd in de wc zat: shame on you!

OK, en met de wijn was het resultaat 50/50: eentje goed, eentje minder. Ach ja, you win some, you lose some… Ik eet wel gewoon wa meer kaas, paté en andere lekkernijen.

De BlackBerry heeft nie moeten drijven… Alhoewel ik Norbert wel nog eens nen stamp ga geven (uiteraard te lezen als een liefdevolle por in de ribben)…

De bal is uiteindelijk niet op uitstap gegaan, hij hing onbeschadigd in de struiken.

Snavonds zwemmen heeft zijn charme, al is het pokkekoud (en er gluren volgens mij toch dingen in het struikgewas).

Ik wil nog een keer naar Toulouse, zij het wel dat het weer wa beter mag zijn en ik trek foto’s van de rare parkings alginder.

De terugreis viel vrij goe mee en ik, noch de medereizigers hebben er trauma’s aan over gehouden (vooral van de eindeloze herhalingen van de DVD’s).

Deze reizigster heeft genoten van de 7 dagen peis en vree in het fantastische Samatan. Meer van dat! Het heeft me geleerd dat zo’n blog bijhouden mij wel zou afgaan, maar dan moet ik natuurlijk een originele naam vinden.

En ik wil naar Parijs… Nu!