Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Uitgelicht

1 jaar, als een zucht voorbij

  Meter een jaar geleden begon ik aarzelend aan onderstaande brief. Eigenlijk wist ik wel wat ik wou en moest schrijven, maar ik kon het moeilijk op papier zetten. Het afscheid was onvermijdelijk en aangekondigd, maar toch... Plots is er een jaar voorbij. In dat jaar dacht ik er verschillende keren aan om mijn brief voor jou hier te posten, maar deed het niet. Misschien omdat ik je nog even voor mij wou houden, koesteren en niet loslaten. Van keitjes in Frankrijk, over leuke spulletjes van Gent, tot een glaasje bubbels: je bent nog veel bij ons allen aanwezig. Ik moet lachen van de poezepootjes op jouw grafsteen, ze houden jou, als poezenvriend, ook nu nog gezelschap. We lachen nog veel om situaties waar we ons jouw reactie op die situatie inbeelden. Zo houden we je levend, zo koesteren we je.   Dit was ons afscheid aan jou:   Lieve oma, oma beer Omaatjes horen niet te sterven: je zou ze eeuwig moeten koesteren… Daarom voelt het ook zo zwaar om vandaag afscheid van je te nemen. Bij

Nieuwste blogposts

Brief 11

Gaat gij nu weer naar Frankrijk?

X

100!

BRIEF 9

teleurgestelde #lockdownlife 51

#lockdownlife 50

#lockdownlife 49

#lockdownlife 48

#lockdownlife 47