Ziekenhuis - deel 1
Terwijl ik dit schrijf, ligt Stanke naast mij te slapen, al even terug van recovery.
De dag begon met wat stress bij mama - al blij dat ik toch effe kon slapen.
Stanke moeten wakker maken, en die was echt nie van plan om zich aan te kleden. Maar het vooruitzich
op enkele verrassingen in de tas deden hem van gedachte veranderen.
Het inchecken enz ging vlot. Eenmaal op de kamer was hij niet echt overtuigd van dat schortje. Hij ging geen kleedje aandoen!
Toen ze zeiden dat hij rond 10u aan de beurt was, dacht ik bij mezelf dat het een ramp zou worden om hem bezig te houden en de focus weg te houden van drinken en eten. Maar dankzij kleine Playmobil-verrassingen, een kleurboek en uiteindelijk tv, viel het allemaal super mee. En zoals verwacht had ie nog het meeste zin in drinken, dat eten kan hem gestolen worden.
Toen het tijd werd om naar beneden te gaan, sloeg de stress toch keihard toe. Zo'n klein manneke in een te grote schort, mee op de arm van papa.
Hij wou dat papa meeging in de operatiezaal, ingeving van het moment, maar dan breekt je moederhart toch een beetje... Effe op de tanden bijten.
Papa was na 10 min ofzo terug en zei datem superflink was (als ie iets van zijn mama heeft... Lol!)
Maar serieus, dikke duim voor het boekje "Anna gaat naar het ziekenhuis". Sluit perfect aan op de leefwereld van een kleuter en in het boekje gebeurt er ook vanalles met Anna, net zoals in realiteit in het ziekenhuis. Wij hebben het hem meermaals voorgelezen en ik denk dat het ervoor gezorgd heeft dat het niet allemaal zo vreemd was. Dus als je ooit zoiets tegenkomt, ga dat boekje halen!
De ingreep zou 20 min ongeveer duren en dan nog een uurke recovery ofzo.
Man, zo uren duren steeds lang.... Om 11u40 was hij eindelijk terug op de kamer, wakker en flink. Daar waren dokter en verpleegsters het unaniem over eens: het was een zeer flink ventje! Mama fier!
Het zag er allemaal goed uit, zo op 't eerste zicht. En hij wou drinken! Eindelijk kwam er die verlossende beker water en die ging zeer vlot binnen. Hij mag nog wat eten, de baxter weg en moet eens plassen, daarna naar huis. Ondertussen viel hij in slaap en zit mama te schrijven en iedereen te bedanken voor de lieve sms'jes enz. En kan ze ontstressen....
De dag begon met wat stress bij mama - al blij dat ik toch effe kon slapen.
Stanke moeten wakker maken, en die was echt nie van plan om zich aan te kleden. Maar het vooruitzich
op enkele verrassingen in de tas deden hem van gedachte veranderen.
Het inchecken enz ging vlot. Eenmaal op de kamer was hij niet echt overtuigd van dat schortje. Hij ging geen kleedje aandoen!
Toen ze zeiden dat hij rond 10u aan de beurt was, dacht ik bij mezelf dat het een ramp zou worden om hem bezig te houden en de focus weg te houden van drinken en eten. Maar dankzij kleine Playmobil-verrassingen, een kleurboek en uiteindelijk tv, viel het allemaal super mee. En zoals verwacht had ie nog het meeste zin in drinken, dat eten kan hem gestolen worden.
Toen het tijd werd om naar beneden te gaan, sloeg de stress toch keihard toe. Zo'n klein manneke in een te grote schort, mee op de arm van papa.
Hij wou dat papa meeging in de operatiezaal, ingeving van het moment, maar dan breekt je moederhart toch een beetje... Effe op de tanden bijten.
Papa was na 10 min ofzo terug en zei datem superflink was (als ie iets van zijn mama heeft... Lol!)
Maar serieus, dikke duim voor het boekje "Anna gaat naar het ziekenhuis". Sluit perfect aan op de leefwereld van een kleuter en in het boekje gebeurt er ook vanalles met Anna, net zoals in realiteit in het ziekenhuis. Wij hebben het hem meermaals voorgelezen en ik denk dat het ervoor gezorgd heeft dat het niet allemaal zo vreemd was. Dus als je ooit zoiets tegenkomt, ga dat boekje halen!
De ingreep zou 20 min ongeveer duren en dan nog een uurke recovery ofzo.
Man, zo uren duren steeds lang.... Om 11u40 was hij eindelijk terug op de kamer, wakker en flink. Daar waren dokter en verpleegsters het unaniem over eens: het was een zeer flink ventje! Mama fier!
Het zag er allemaal goed uit, zo op 't eerste zicht. En hij wou drinken! Eindelijk kwam er die verlossende beker water en die ging zeer vlot binnen. Hij mag nog wat eten, de baxter weg en moet eens plassen, daarna naar huis. Ondertussen viel hij in slaap en zit mama te schrijven en iedereen te bedanken voor de lieve sms'jes enz. En kan ze ontstressen....
Reacties
Een reactie posten