1 jaar geleden

1 jaar geleden was ik vandaag uitgerekend voor mr O. Het zou uiteindelijk nog een week duren, waarbij we na zelfs 2 keer in het ziekenhuis gezeten te hebben, een week weeën die steeds in gang schoten én weer stopten, uiteindelijk zouden ingeleid worden op 15 november. (ik was al blij dat ie geen 11-11-11 baby was!).
Maar wat me wel opvalt, is dat het eerste levensjaar van zo'n dolletje voorbij vliegt én dat dat ook voor een moeder speciaal is. Ik had het bij Stanke ook (en zelfs nog, zij het minder) en het valt me nu bij mr O ook op: je herleeft voor een deel die dag van de geboorte vrij levendig. Met zijn opkomende verjaardag, denk ik vaak aan die dag terug (bij hem zelfs de week ervoor, daar die toch ook speciaal was, net omdat ze anders was dan bij Stanke). Zo zie je maar hoe intensief zo'n gebeurtenis is en hoe ingrijpend. Met een beetje heimwee kijk je terug op die eerste ontmoeting met dat kleine warme lijfje, hoe emotioneel dat was.

Ik zie ze graag. Doodgraag...