of hoe ongezond gezond soms kan zijn...
Ik wil hier geen ideeën spuien, meningen verkondigen, gedachtes bashen, maar zo af en toe valt mij eens iets zwaar. Dan wil ik het gewoon eens van me af schrijven.
Over hoe wereldvreemd beleidsmakers zijn. Of hoe ver idealen en realiteit uit elkaar kunnen staan. Hoe sommigen zich beter voelen door concepten te lanceren, maar niet stil te staan bij de gevolgen van hun beslissingen. En nee, ik ben niet naïef. Geen wereldverbeteraar. Oorzaak - gevolg. Punt. Maar dit is belachelijk...
Zo worden we al een hele tijd geconfronteerd met de veranderingen in de kinderopvang. En neem van mij aan, we lopen al bijna 7 jaar mee in dezelfde opvang, dus ik weet waarover ik bezig ben.
Maar wat we nu zien, slaat volgens mij alles.
Men voert een beleid in rond "gezonde voeding". Akkoord, het is een trend en daarom ook geen foute. Ze krijgen een dag in de week fruit, groenten, melkproducten, enz. Allemaal goed voor mij, hoewel ik mijn peuter wel eens olijven ofzo zou willen zien eten. Geen brood of cornflakes meer (of toch niet elke dag). Enfin, bio-cornflakes kan wel nog. Go figure... Bio is vermoedelijk in de ogen van de stad het gezondst, dus who cares over de prijs van gezond. Maar bon, ik schiet op niemand.
Zo is het ook afgesproken dat kindjes 's morgens best een boterhampje meenemen als je wil dat ze eten, want een ontbijt kunnen ze niet meer geven wegens geen brood en/of cornflakes.
En daar breekt mijn hart... Hoe zichtbaar (en dus confronterend) kan het zijn dat er tussen die groep met "brooddoos-kindjes" ook kindjes zitten die geen brooddoosje hebben? En dus per definitie honger? De begeleidsters doen wat ze kunnen, maar het het blijft de harde realiteit dat sommige ouders niet in de mogelijkheid zijn om een brooddoosje mee te geven, daar waar ze vroeger gezellig aanschoven en een boterhammetje met choco kregen of een potje cornflakes. Hoe fijn is het trouwens niet om de ochtend in alle rust, gezellig samen aan tafel, te kunnen starten en acclimatiseren als mama of papa je al zo vroeg naar de opvang heeft gebracht? Er mag wat gezegd worden voor het sociale aspect hiervan.
En tegelijk maakt het me kwaad. Want in een inkomensgerelateerd betalingssysteem betaal ik mee voor zij die het minder goed hebben. Maar blijkbaar niet voor hun ontbijt of het idee dat een kind van amper anderhalf niet een halve dag met een lege maag moet rondlopen. Nee, want dat is niet het probleem van de opvang. Wederom, geen kritiek op de opvang en zeker niet op hen die dag in, dag uit met hart en ziel zorgen voor die kleintjes. Des te meer naar de visie, het beleid en de beleidsmakers.
Wat ben je met een gezond vieruurtje door ieders strot te rammen als ze eerst uren met een lege maag mogen spelen? Is een gezond ontbijt dan ook geen essentieel onderdeel van "gezonde voeding"? Begint een productieve dag dan niet met een goede start? Blijkbaar niet.
Mijn solidariteitsbijdrage telt duidelijk niet rechtstreeks voor de doelgroep, zou het eerder zijn voor een gaatje van de stadskas te vullen? En nee, materiële middelen lijk ik ook niet echt te sponsoren.
Enfin, ik wil dit naar gevoel ombuigen naar positieve acties, dus blijf ik "clandestiene" broodjes bakken en blijf ik hier en daar helpen waar kan. En ja, desnoods ook trakteren met een cakeje enz.
Klein vuistbumpje voor de begeleidsters! Jullie doen het, ondanks alles, meer dan goed. Zeg maar fantastisch! #love #respect
Over hoe wereldvreemd beleidsmakers zijn. Of hoe ver idealen en realiteit uit elkaar kunnen staan. Hoe sommigen zich beter voelen door concepten te lanceren, maar niet stil te staan bij de gevolgen van hun beslissingen. En nee, ik ben niet naïef. Geen wereldverbeteraar. Oorzaak - gevolg. Punt. Maar dit is belachelijk...
Zo worden we al een hele tijd geconfronteerd met de veranderingen in de kinderopvang. En neem van mij aan, we lopen al bijna 7 jaar mee in dezelfde opvang, dus ik weet waarover ik bezig ben.
Maar wat we nu zien, slaat volgens mij alles.
Men voert een beleid in rond "gezonde voeding". Akkoord, het is een trend en daarom ook geen foute. Ze krijgen een dag in de week fruit, groenten, melkproducten, enz. Allemaal goed voor mij, hoewel ik mijn peuter wel eens olijven ofzo zou willen zien eten. Geen brood of cornflakes meer (of toch niet elke dag). Enfin, bio-cornflakes kan wel nog. Go figure... Bio is vermoedelijk in de ogen van de stad het gezondst, dus who cares over de prijs van gezond. Maar bon, ik schiet op niemand.
Zo is het ook afgesproken dat kindjes 's morgens best een boterhampje meenemen als je wil dat ze eten, want een ontbijt kunnen ze niet meer geven wegens geen brood en/of cornflakes.
En daar breekt mijn hart... Hoe zichtbaar (en dus confronterend) kan het zijn dat er tussen die groep met "brooddoos-kindjes" ook kindjes zitten die geen brooddoosje hebben? En dus per definitie honger? De begeleidsters doen wat ze kunnen, maar het het blijft de harde realiteit dat sommige ouders niet in de mogelijkheid zijn om een brooddoosje mee te geven, daar waar ze vroeger gezellig aanschoven en een boterhammetje met choco kregen of een potje cornflakes. Hoe fijn is het trouwens niet om de ochtend in alle rust, gezellig samen aan tafel, te kunnen starten en acclimatiseren als mama of papa je al zo vroeg naar de opvang heeft gebracht? Er mag wat gezegd worden voor het sociale aspect hiervan.
En tegelijk maakt het me kwaad. Want in een inkomensgerelateerd betalingssysteem betaal ik mee voor zij die het minder goed hebben. Maar blijkbaar niet voor hun ontbijt of het idee dat een kind van amper anderhalf niet een halve dag met een lege maag moet rondlopen. Nee, want dat is niet het probleem van de opvang. Wederom, geen kritiek op de opvang en zeker niet op hen die dag in, dag uit met hart en ziel zorgen voor die kleintjes. Des te meer naar de visie, het beleid en de beleidsmakers.
Wat ben je met een gezond vieruurtje door ieders strot te rammen als ze eerst uren met een lege maag mogen spelen? Is een gezond ontbijt dan ook geen essentieel onderdeel van "gezonde voeding"? Begint een productieve dag dan niet met een goede start? Blijkbaar niet.
Mijn solidariteitsbijdrage telt duidelijk niet rechtstreeks voor de doelgroep, zou het eerder zijn voor een gaatje van de stadskas te vullen? En nee, materiële middelen lijk ik ook niet echt te sponsoren.
Enfin, ik wil dit naar gevoel ombuigen naar positieve acties, dus blijf ik "clandestiene" broodjes bakken en blijf ik hier en daar helpen waar kan. En ja, desnoods ook trakteren met een cakeje enz.
Klein vuistbumpje voor de begeleidsters! Jullie doen het, ondanks alles, meer dan goed. Zeg maar fantastisch! #love #respect
Reacties
Een reactie posten