Soms word ik een beetje gek...

Begrijp mij niet verkeerd, ik hou van mijn 3 mannetjes. Heel veel. Maar af en toe krijg ik eens "cabin fever". Dan komen de muren op mij af.

Ik ben nog een tijdje thuis met mijn LouLou'tje en ben daar ook enorm dankbaar voor dat ik dat kan. Ik geniet ervan om de broers op te halen van school en te luisteren naar hun avonturen. Om voor de miljardste keer mee te kijken naar dezelfde film.

Maar af & toe wil ik ook eens een volwassen conversatie voeren met iemand ouder dan 5. Heb ik graag eens iemand als gezelschap bij mij thuis, die me vertelt hoe het gaat in de buitenwereld, los van Batman, Lego en pampers. Of beter: ga ik graag eens buiten in de bewoonde wereld. Weg van mijn posse bejaarden die 's ochtends staan te drummen aan de deur van de Colruyt voor deze opengaat of de homeys van den Delhaize. 

Het is hier fijn in mijn coconnetje, maar het besef dat de wereld blijft ronddraaien hierbuiten, jaagt mij naar buiten. Nee, ik ben niet gemaakt om een huismus te zijn. Ik wil mensen kunnen zien (ook al ken ik ze niet - gewoon wandelen in de stad is voor mij al "onder 't volk" zijn) en vantijds eens een kletske kunnen slaan. Dat hoeft ook niet lang te zijn, gewoon even eruit.

Ik mis dan ook oprecht mensen: vrienden & collega's (maar deze laatste nog net niet genoeg om terug te gaan werken :) ). 

Ik ben ook dankbaar voor zij die mij entertainen met bezoekjes, telefoontjes, smsjes en skype'jes, want af & toe word ik een beetje gek...