Kobe!
Dag kleine Kobe!
Wij kennen elkaar (nog) niet en meestal zal ik de verhalen over jou horen via jouw papa, mijn collega.
Maar het is dankzij jou dat ik het genoegen had om 40 weken een "zwangere" papa te mogen meemaken. En eerlijk waar, het was een hele ervaring! Ik ken immers alleen het gevoel van een mama's kant en mijn hubbie werkt uiteraard niet bij mij.
Het was een hele ervaring om je papa te zien evolueren doorheen die tijd:
Van een melding van je komst in het archief, naar zoeken en vergelijken van buggy's.
Van dolblij omdat je zou komen, naar zo bezorgd om je mama. Van praktisch alles regelend naar de papa-versie van nestdrang.
Het waren zo leuke weken om te zien hoe een papa daar mee bezig is. Hij is er zelfs op het laatste nipperke in geslaagd, onbewust dan nog, om mij te doen geloven dat ge een meiske waart, hoewel ik steeds op een jongen gegokt had. Vraagt hem later maar eens waarom begot hij bij Ka'Shandraya kwam - zijt dus maar blij dat ze voor Kobe gekozen hebben.
De laatste weken werd hij zenuwachtig, wat soms echt grappig was, maar o zo te begrijpen. Liters koffie heeft hij gedronken - er was bijna een koffieplantage nodig om aan zijn behoefte te voldoen. Hij was zo bezorgd om jou en mama. Op den duur werd zelfs ik er zenuwachtig van :-)
De laatste 72u had ik het privilege om beperkt, maar toch intens mee te leven met jullie 3. Ik heb heb geduimd, was zenuwachtig en best van al: ik moest zwijgen tegen onze collega's. Lastig, ge hebt er geen gedacht van....
En nu ben je er, die langverwachte zoon. Gezond & wel.
Kobe, ge hebt uw best gedaan. Ge hebt er 2 goede, liefdevolle en wijze ouders uitgekozen.
En mama & papa... Proficiat, jullie zoon is een dotje!
Wij kennen elkaar (nog) niet en meestal zal ik de verhalen over jou horen via jouw papa, mijn collega.
Maar het is dankzij jou dat ik het genoegen had om 40 weken een "zwangere" papa te mogen meemaken. En eerlijk waar, het was een hele ervaring! Ik ken immers alleen het gevoel van een mama's kant en mijn hubbie werkt uiteraard niet bij mij.
Het was een hele ervaring om je papa te zien evolueren doorheen die tijd:
Van een melding van je komst in het archief, naar zoeken en vergelijken van buggy's.
Van dolblij omdat je zou komen, naar zo bezorgd om je mama. Van praktisch alles regelend naar de papa-versie van nestdrang.
Het waren zo leuke weken om te zien hoe een papa daar mee bezig is. Hij is er zelfs op het laatste nipperke in geslaagd, onbewust dan nog, om mij te doen geloven dat ge een meiske waart, hoewel ik steeds op een jongen gegokt had. Vraagt hem later maar eens waarom begot hij bij Ka'Shandraya kwam - zijt dus maar blij dat ze voor Kobe gekozen hebben.
De laatste weken werd hij zenuwachtig, wat soms echt grappig was, maar o zo te begrijpen. Liters koffie heeft hij gedronken - er was bijna een koffieplantage nodig om aan zijn behoefte te voldoen. Hij was zo bezorgd om jou en mama. Op den duur werd zelfs ik er zenuwachtig van :-)
De laatste 72u had ik het privilege om beperkt, maar toch intens mee te leven met jullie 3. Ik heb heb geduimd, was zenuwachtig en best van al: ik moest zwijgen tegen onze collega's. Lastig, ge hebt er geen gedacht van....
En nu ben je er, die langverwachte zoon. Gezond & wel.
Kobe, ge hebt uw best gedaan. Ge hebt er 2 goede, liefdevolle en wijze ouders uitgekozen.
En mama & papa... Proficiat, jullie zoon is een dotje!
Reacties
Een reactie posten