Dit was 2014
Op de laatste dag van 2014 kijk ik graag eens terug op 2014, een jaar met mooie, liefdevolle en fantastische momenten, maar ook met moeilijke tijden en veel stress en pijn.
Hier gaan we:
Als eerste & belangrijkste feit: in de heetste week van de zomer kregen we er een prachtige zoon bij. Sinds 15 juli zijn wij de trotse ouders van 3 gezonde, mooie zonen die ons elke dag opnieuw verbazen, doen lachen en grijs haar doen krijgen.
Mijn zwangerschap was zwaar en leek eeuwig te duren, gelukkig kon ik rekenen op de steun van familie, vrienden en collega's.
We mochten ook een paar lieve meters verwelkomen in ons team van awesome meetjes en peetjes.
Ik heb ook veel geleerd in 2014: faits divers zoals dat Frankrijk meer tijdszones heeft dan de VS en Rusland. Dat katten 85% van de dag niks doen. En nog eentje om het af te leren: de meeste Muppets zijn linkshandig.
Maar ook serieuzere zaken: 2014 begon zeker in mineur toen mijn beide grootouders werden opgenomen in het ziekenhuis. Mijn pépé kreeg een verdict dat niemand graag hoort, waardoor zijn dagen quasi letterlijk geteld zijn. Dus namen we met pijn in het hart de beslissing om ze niet meer naar huis te laten gaan, maar naar een rusthuis. Was dat even buiten hen en "het systeem" gerekend! Om een lang verhaal kort te maken, ze wonen, mét veel hulp, nog thuis. Verre van ideaal, maar we staan met de rug tegen de muur.
In heel dit proces heb ik dan ook geleerd dat ouderen echte steenezels kunnen zijn, maar tegelijk heel erg kwetsbaar. Onze zogezegde zorgende maatschappij komt echt tekort als het over oudere mensen gaat. Ze worden al te vaak behandeld als kleine kinderen of alsof ze er niet meer toe doen (tenzij ze veel geld ophoesten). Zij hebben ooit voor ons gezorgd, dus verdienen ze wel het respect om als een gelijke behandeld te worden. Vergeet niet dat je ooit ook in hun schoenen loopt...
2014 was ook een jaar van afsluiten en loslaten. Afsluiten, als in: ons gezin is compleet, maar toch een zekere weemoed voelen als ik denk dat dit mijn laatste baby'tje was. Een baby die veel te snel groot wordt. Ik hoop dus dat er nog veel baby's geboren worden in de familie en vriendenkring, die ik kan knuffelen.
Loslaten, als in onze oudste die startte aan zijn laatste jaar kleuter, naar de scouts ging, onze middelste die ook naar school gaat.
2014 loopt op z'n einde en we hebben 2015 om naar uit te kijken:
in 2015 zijn we 5 jaar getrouwd,
in 2015 plannen we verder aan de verbouwing van ons huis
in 2015 werk ik graag weer verder met mijn fijne collega's, die ik na een half jaar weer terug zal zien
Voor 2015 wens ik:
Out with the old, in with the new!
HAPPY 2015, HAST'N!
Hier gaan we:
Als eerste & belangrijkste feit: in de heetste week van de zomer kregen we er een prachtige zoon bij. Sinds 15 juli zijn wij de trotse ouders van 3 gezonde, mooie zonen die ons elke dag opnieuw verbazen, doen lachen en grijs haar doen krijgen.
Mijn zwangerschap was zwaar en leek eeuwig te duren, gelukkig kon ik rekenen op de steun van familie, vrienden en collega's.
We mochten ook een paar lieve meters verwelkomen in ons team van awesome meetjes en peetjes.
Ik heb ook veel geleerd in 2014: faits divers zoals dat Frankrijk meer tijdszones heeft dan de VS en Rusland. Dat katten 85% van de dag niks doen. En nog eentje om het af te leren: de meeste Muppets zijn linkshandig.
Maar ook serieuzere zaken: 2014 begon zeker in mineur toen mijn beide grootouders werden opgenomen in het ziekenhuis. Mijn pépé kreeg een verdict dat niemand graag hoort, waardoor zijn dagen quasi letterlijk geteld zijn. Dus namen we met pijn in het hart de beslissing om ze niet meer naar huis te laten gaan, maar naar een rusthuis. Was dat even buiten hen en "het systeem" gerekend! Om een lang verhaal kort te maken, ze wonen, mét veel hulp, nog thuis. Verre van ideaal, maar we staan met de rug tegen de muur.
In heel dit proces heb ik dan ook geleerd dat ouderen echte steenezels kunnen zijn, maar tegelijk heel erg kwetsbaar. Onze zogezegde zorgende maatschappij komt echt tekort als het over oudere mensen gaat. Ze worden al te vaak behandeld als kleine kinderen of alsof ze er niet meer toe doen (tenzij ze veel geld ophoesten). Zij hebben ooit voor ons gezorgd, dus verdienen ze wel het respect om als een gelijke behandeld te worden. Vergeet niet dat je ooit ook in hun schoenen loopt...
2014 was ook een jaar van afsluiten en loslaten. Afsluiten, als in: ons gezin is compleet, maar toch een zekere weemoed voelen als ik denk dat dit mijn laatste baby'tje was. Een baby die veel te snel groot wordt. Ik hoop dus dat er nog veel baby's geboren worden in de familie en vriendenkring, die ik kan knuffelen.
Loslaten, als in onze oudste die startte aan zijn laatste jaar kleuter, naar de scouts ging, onze middelste die ook naar school gaat.
2014 loopt op z'n einde en we hebben 2015 om naar uit te kijken:
in 2015 zijn we 5 jaar getrouwd,
in 2015 plannen we verder aan de verbouwing van ons huis
in 2015 werk ik graag weer verder met mijn fijne collega's, die ik na een half jaar weer terug zal zien
Voor 2015 wens ik:
- allen een goede gezondheid, mijn grootouders op kop
- opa geen ladders en daken meer en een fijne Iron manschouder, die hopelijk vlot geneest
- mijn zonen veel plezier, vuile kleren, kampen om te bouwen en veel deugnieterij
- mijn hubbie een wijs "buuske" en niet teveel werk
- alle familie, vrienden en collega's veel wijze dingen en veel leute
- Brentiebol nen mooien trouw van zijn mama en papa
- mijzelf veel goesting om het lopen terug op te pakken (en blitse loopschoenen dan maar)
- alle beuzakken veel jeuk en korte armkes
Out with the old, in with the new!
HAPPY 2015, HAST'N!
Reacties
Een reactie posten