Week 40: epiloog

Mannekes, serieus, ik doe dit nooit meer!

Ik meen het...

Dit was, for sure, mijn lastigste zwangerschap. Zeker de afgelopen weken waren rotzwaar. Niet meer uit de voeten kunnen, moe zijn, pijn hebben, niks meer kunnen met de kiddo's en ze moeten uitbesteden - echt mottig. En wetende dat al mijn kinders slechte karakters hebben en zo lang mogelijk blijven zitten, hoef ik dus ook niet te hopen op vroeger bevallen. Echt: hadden we Mr O laten zitten, dan zat ie er volgens mij nog. Als het een schrale troost kan zijn, de mémé's hoeven niet uit vakantie ed terug te keren...

Gelukkig is nu het einde in zicht: morgen om 5u mogen we ons gaan aanbieden en zullen we Nieuw Mensje ontmoeten.

En uiteraard was het niet allemaal kommer en kwel: in 't geniep hebben Nieuw Mensje en ik wel genoten van elkaar. Het is een enorm wrikkelgat en die stampen zal ik wel missen.

Maar ik krijg er echte knuffels voor in de plaats.

Nu kan ik echt aftellen...