Het koffiekransje trekt naar Antwerpen
Er was eens een koffiekransje: 3 nette dames, vriendinnen bovendien. Ze zagen elkaar niet zo vaak, maar ze maakten er een punt van om eens in de zoveel tijd te gaan eten en een koffiekletske te doen.
Op een mooie dag in het voorjaar beslisten ze om eens een weekendje buiten de grenzen van hun geliefde stad te vertoeven: ze gingen naar de metropool Antwerpen.
Toen de dag eindelijk aanbrak om te vertrekken, waren ze heel enthousiast. Té enthousiast misschien wel, getuige daarvan zijn de sportschoenen, die nooit verder dan de vloer van de hotelkamer kwamen.
Dankzij een voortreffelijke taxiservice kwamen ze overal waar ze moesten zijn. Ze aten, dronken een kleinigheidje en deden een babbeltje.
Ze besloten nog een avonturentocht te doen door het duistere Antwerpen. Ze zagen een kapper, discussieerden over froefroes, zagen mooie huizen en een Colruyt. Toen plots dook hun hotel op, zij het niet zonder enkele laatste hindernissen: raar geparkeerde auto's en "vermaak" in de lobby. Dit gecombineerd met een luidruchtige loser met oortje, zorgde voor het nodige gegrinnik bij de dames.
Ze lachten hard, speelden verstoppertje, babbelden nog een beetje en besloten collectief het licht uit te doen, want eentje sliep al. Ze sliepen als roosjes (één roosje zei zelfs "kgg, kgg") tot de volgende ochtend.
Ze genoten van een lekker ontbijt en met de innerlijke mens goed aangesterkt, vertrokken ze vol goede moed op hun shopping-tocht. Omdat je over shoppen nie veel kan zeggen, gaan we er ook nie veel woorden aan vuil maken, doch het mag gezegd zijn dat de blauwe laarsjes met rood accent toch wel heeeeeel mooi waren aan de voeten van één van de dametjes!
In de namiddag deden ze een stadswandeling - plezant, maar de vermoeidheid sloeg wel een toe. Tot op de Stadswaag: daar ontmoetten ze de meest bijzondere hond ooit: "CHUBBAY!" (op verzoek is er een geluidsfragment). Allez, ze weten nie echt hoe hij heet, die hond en hebben in al hun verbazing vergeten foto's trekken. Hij was waarschijnlijk een bizarre kruising van soorten, die niet echt bedoeld zijn om te kruisen, was dik en had echt korte pootjes. Hij kon putten maken als de beste en luisterde geboeid naar de uitleg van één dametje. En maar best, want de andere 2 waren totaal niet aan het luisteren.
Ze sloten hun fijne dag af met een aperitiefje en een sushi'tje. Sommigen van hen waren letterlijk een beetje in de wind (lees: een tocht door een open venster in het anders wel fijne resto, of wat had je gedacht?)
Na een fijn bustochtje dronken ze nog eentje in de kamer, aten chips, hadden de slappe lach en toen viel er weer eentje in slaap. De 2 anderen keken nog wat tv en besloten dan om het licht uit te doen.
Zo kwam een eind aan een heel fijn weekend: er werd veel gefacebooked, gebabbeld (oyoo! en YOLO!), veel foto's getrokken en vooral veel gelachen.
Na een rit met de voortreffelijke taxi-service en een treinrit later, gingen ze alle 3 weer hun eigen weg, maar zeker met de glimlach om de mond bij het ophalen van zoveel fijne herinneringen aan een zalig weekend.
Voor herhaling vatbaar.
Bedankt, dames!
Op een mooie dag in het voorjaar beslisten ze om eens een weekendje buiten de grenzen van hun geliefde stad te vertoeven: ze gingen naar de metropool Antwerpen.
Toen de dag eindelijk aanbrak om te vertrekken, waren ze heel enthousiast. Té enthousiast misschien wel, getuige daarvan zijn de sportschoenen, die nooit verder dan de vloer van de hotelkamer kwamen.
Dankzij een voortreffelijke taxiservice kwamen ze overal waar ze moesten zijn. Ze aten, dronken een kleinigheidje en deden een babbeltje.
Ze besloten nog een avonturentocht te doen door het duistere Antwerpen. Ze zagen een kapper, discussieerden over froefroes, zagen mooie huizen en een Colruyt. Toen plots dook hun hotel op, zij het niet zonder enkele laatste hindernissen: raar geparkeerde auto's en "vermaak" in de lobby. Dit gecombineerd met een luidruchtige loser met oortje, zorgde voor het nodige gegrinnik bij de dames.
Ze lachten hard, speelden verstoppertje, babbelden nog een beetje en besloten collectief het licht uit te doen, want eentje sliep al. Ze sliepen als roosjes (één roosje zei zelfs "kgg, kgg") tot de volgende ochtend.
Ze genoten van een lekker ontbijt en met de innerlijke mens goed aangesterkt, vertrokken ze vol goede moed op hun shopping-tocht. Omdat je over shoppen nie veel kan zeggen, gaan we er ook nie veel woorden aan vuil maken, doch het mag gezegd zijn dat de blauwe laarsjes met rood accent toch wel heeeeeel mooi waren aan de voeten van één van de dametjes!
In de namiddag deden ze een stadswandeling - plezant, maar de vermoeidheid sloeg wel een toe. Tot op de Stadswaag: daar ontmoetten ze de meest bijzondere hond ooit: "CHUBBAY!" (op verzoek is er een geluidsfragment). Allez, ze weten nie echt hoe hij heet, die hond en hebben in al hun verbazing vergeten foto's trekken. Hij was waarschijnlijk een bizarre kruising van soorten, die niet echt bedoeld zijn om te kruisen, was dik en had echt korte pootjes. Hij kon putten maken als de beste en luisterde geboeid naar de uitleg van één dametje. En maar best, want de andere 2 waren totaal niet aan het luisteren.
Ze sloten hun fijne dag af met een aperitiefje en een sushi'tje. Sommigen van hen waren letterlijk een beetje in de wind (lees: een tocht door een open venster in het anders wel fijne resto, of wat had je gedacht?)
Na een fijn bustochtje dronken ze nog eentje in de kamer, aten chips, hadden de slappe lach en toen viel er weer eentje in slaap. De 2 anderen keken nog wat tv en besloten dan om het licht uit te doen.
Zo kwam een eind aan een heel fijn weekend: er werd veel gefacebooked, gebabbeld (oyoo! en YOLO!), veel foto's getrokken en vooral veel gelachen.
Na een rit met de voortreffelijke taxi-service en een treinrit later, gingen ze alle 3 weer hun eigen weg, maar zeker met de glimlach om de mond bij het ophalen van zoveel fijne herinneringen aan een zalig weekend.
Voor herhaling vatbaar.
Bedankt, dames!
Reacties
Een reactie posten